ANXO SERAF? PORTO UCHA HOMENAXEADO NO ACTO "ROSAS POLA MEMORIA"
Na quinta edici? de "Rosas pola Memoria", Anxo Seraf?
Porto Ucha, mestre e profesor titular da Universidade de Santiago de
Compostela, foi homenaxeado polo seu compromiso coa investigaci? sobre as
orixes e o desenrolo da escola republicana e sobre o remate desta coa
depuraci? dos mestres que realizou a dictadura franquista (como ?recollido
no seu libro editado no 2008 "Mestras e mestres pontevedreses depurados polo
franquismo" ).
O noso amigo Anxo Seraf? Porto Ucha quen naceu en Gul?s e ?actualmente
profesor e vicedecano da Universidade de Santiago de Compostela, dedicou
esta homenaxe ?s? nai "porque ela foi quen me introduciu en todo isto".
Nunha reportaxe feita hai dous anos co motivo da edici? do libro, Porto
Ucha ti? contado: "Mi? nai en 1936 ti? 20 a?s, meu av?
participaba das experiencias republicanas, ti? un primo, Josilito Castro, e
entre ?bolos dous agocharon a varias persoas"
ANXO SERAF? PORTO UCHA (Gul?s, Ponteareas, 1945) ?profesor da
Facultade de Ciencias da Educaci? da Universidade de Santiago de
Compostela. Iniciou por libre os estudos de Bacharelato (1956-58), que
despois continuar? por nocturno (1966-1970) nos Institutos "Santa Irene"
(Vigo) e "Concepci? Arenal" (Ferrol), e compaxinar? coa m?ica, a
ebanistar? e a carpintar?. Mestre de Primeira Ensinanza (1973) e
licenciado en Filosof? e Letras (1979), doutorouse en 1985 pola UNED, baixo
a direcci? de Olegario Negr? Fajardo, cunha tese sobre as relaci?s de
Galiza coa Instituci? Libre de Ense?nza, da que ?produto o libro La
Instituci? Libre de Ense?nza en Galicia (1986). Sobre esta tem?ica v? de
publicar La Instituci? Libre de Ense?nza y la renovaci? pedag?ica en
Galicia (2005). Dende 1985 ?profesor titor no Centro Asociado da UNED en
Pontevedra. En 2007, pola LOU, int?rase no corpo de Profesores Titulares de
Universidade. Entre as s?s li?s de investigaci? figura tam? a historia
da formaci? do profesorado, publicaci?s sobre as Escolas Normais de
Pontevedra e Santiago de Compostela. ?timamente presta a s? atenci? ao
tema de depuraci? do maxisterio con traballos en Actas de Congresos,
revistas especializadas e colaboraci?s en prensa. Como reconstrucci? da
vida dunha mostra do profesorado galego, publicou Historias de vida (2003).
Membro de distintas sociedades e asociaci?s, pertence ao Consello de
Redacci? e ao Consello Asesor de Innovaci? Educativa, ao Consello Editor
de Sarmiento, Anuario Galego de Historia da Educaci?, ao Conselho
Consultivo das Revistas Intemacionais da Lusofon? O Ensino, N?, Cadernos
do Povo e Temas do Ensino de Ling?stica, Sociolingu?tica e Literatura e ao
Consello Editor de A Peneira-Condado. Dende 2002 ?Vicedecano da Facultade
de Ciencias da Educaci? da Universidade de Santiago de Compostela.
APUNTES PARA O ARQUIVO DA MEMORIA ESCOLAR >>>
M?ica B. Su?ez Groba
Noraboa polo premio. Felicitaci?s de Galicia espallada
Estimado profesor don Anxo Porto Ucha
M?ica vai corrixir o meu galego, sempre medio castrapo, sempre coas s?s fallas, a?da que alg?s pol?icos nados en Galiza non te?n vergo? e escribeno coma min !
Felicitaci?s e noraboa polo m?s que merecido agasallo, ben ga?do premio: os do bando republic? non os reciben dabondo, pero os feixistas se premian entre eles, se bican e se aplauden, uns premios ocos para rir a cach? por parte dos que sabemos da moita fardant? dos paifocos.
Non ?o seu caso. E quero dicirlle, para m?s inri, que pode estar vostede fachendoso da s? nai e o seu av?( contoume M?ica ). ?unha m?oa que no mundo te? ga?do o feixismo, que agora se deu en chamar imperialismo, porque sen? ter? de haber unha pel?ula ?xeito da "Lista de Schindler" coa s? nai e o seu av? como de moitos m?s galegos de grande cristiandade e grande coraz? que salvaron xente da locura asasina franquista.
Non agoche ent? a s? fachenda. T?ase pois por grande, pois ?vostede polo menos o terceiro dunha estirpe e herdanza de homes e mulleres xustos. ?carpinteiro como Xes?, o grande revolucionario, trocado en feixista pola Igrexa !
Aqu?en Bos Aires, na r? m?s hespa?la ( como dir? Castelao ), na avenida de Maio, en tempos da guerra civil, bot?anse de todo pola cachola, uns os franquistas nun bar enfrente, outros republic?s no bar Iberia, onde fun tomar caf?na honra deses antepasados, deses patriotas. Pero mire vostede amigo Anxo, o que ?a xustiza do tempo, que vos alcanzar? familia de xustos: o bar Iberia segue en p?e onde estaba o bar feixista hai ? un banco ! ? Qu?nbsp;poes? de Deus na s? xustiza ! Os ladroeiros non tiveron endexam?s outra ideolox? que os cartos, usando o nome de Deus para roubar e asasinar, e o que quedou da memoria deles foi... ? un banco !
Amigo Anxo ( o nome non ?casualidade, a boa nai sab? a quen criaba ! ) temos un dito aqu? producto da memoria perdida deses d?s de loitas, de rifas entre unha beirarr? e outra da avenida de Maio ( Maio, mes da liberdade arxentina, mes das Letras galegas, de Rosal? e Murgu? , mes da festa dos Maios ? ten de ser, outra vez, casualidade ? ) e ese dito ?"hai que estar na beirarr? correcta". E vostede o est? como vagalume na escuridade. Pois triste victoria a do mill? de mortos nas cunetas, como dic? Lu? Pimentel. Triste victoria a que denunciaba Castelao co seu arte. Prefiro, sen telo vivido, estar do lado dos derrotados, coma vostede.
Non crea na morte Anxo. Non pode coma cristi? e non pode coma celta, pois os nosos devanceiros eran terribles guerreiros porque crian no m?s al? sen ser cristi?s, pregoando o que ser?n o Cami? e as nosas crenzas. Non crea que a vosa nai partiu: vostede quedou. Pense na sorte que tivo o fillo de Margaret Tatcher, a nai que tivo, e logo pense na nai que tivo vostede en sorte; pense no fillo que tivo a nai de Franco, e pense no orgullo de vosa nai de ter un fillo como vostede. Amigo, o imperialismo, o feixismo, est? para roubar neste mundo, pero o producto do roubo non o poden levar ao outro mundo, e a culpa s?que a levan. Al?ser?a xustiza. Amigo, sintamos fachenda por estar na beirarr? correcta, e que nas nosas alforxas levamos a derrota con honor, que ?mellor que unha victoria vil. N? estamos do lado de Castelao, ( Galiza ten agora un bo pasar pero non ten a Castelao, vendeu a s? alma por cartos ! ) de Ferreiro, de Rosal?, de Cabanillas, de Manuel Mar?, da s? nai, do seu av? dos mestres que vostede honra no seus libros e Castelao nos seus debuxos ? hai mellor honor ?
Por eso amigo Anxo, non crea na morte. ?un alonxamento no m?s longo que o que nos queda de vida, un intre no tempo. Deixe a morte para os mortos en vida, cargados de culpas, propiedades e cr?enes. Para eles soan as badaladas contando o tempo que lles queda ! Os bos e xenerosos coma vostede, os que te?n a espranza celta que nunca se cansa, non te?n que crer na morte !
Se ?certo que hai quen non nos entenden, non, tam? ?certo que n?, nos entendemos sen co?cernos. Non co?c?a vosa nai, como calquera mortal, non podo ver o Ceo, pero adivino que ela est?moi orgullosa de vostede, coma o estamos n?.
Seguramente no futuro, a s? obra ter?de ser referencia para unha xeraci? xusta que querer?rescatar a memoria deses mestres de onte, como vostede hoxe. M?oamente esa xeraci? non ? esta.
Fago votos e brindo dende o pasado por esa xeraci? futura. Mentres tanto grazas por todo o que fai por facer xustiza a ese homes e mulleres, alg?s dos cales estaban na s? familia. Que mellor honor ?
Unha aperta chea de admiraci?. Por homes coma vostede a?da te? unha espranza por Galiza.