Lois Pereiro, o poeta maldito

ACORDO DA RAG

O D? das Letras 2011 estar?adicado ao poeta Lois Pereiro

A Academia decidiu homenaxear un autor de culto finado en 1996 e moi reivindicado polas novas fornadas literarias.

En 1996 a morte levaba canda si un poeta que entraba en plena madurez literaria. Catorce anos despois, na mesma cidade na que finou, A Coru?, o pleno da Real Academia Galega decidiu homenaxear a obra deste autor dedic?dolle o D? das Letras 2011. Considerado por alg?s como un poeta de culto (pouco co?cido entre o gran p?lico), Lois Pereiro foi especialmente reivindicado nos ?timos anos polos autores m?s novos.

Nado en Monforte en 1958, o poeta sempre foi reticente ?publicaci? individual dos seus traballos. De feito, s?viu dous deles publicados en vida: Poemas 1981/1991 (Edici?s Positivas, 1992) e Poes? ?tima de amor e enfermidade, publicado na mesma editorial ters anos m?s tarde.

Nun comunicado, a RAG sinala que Lois Pereiro “cartagrafou coma ningu? o labirinto do mundo contempor?eo conciliadno para tal fin o individualismo esc?tico coas tradici? demoledora do expresionismo centroeuropeo. A s? proposta callou na sensibilidade emerxente, mergullada no posmodernismo, e desexosa de atoparse nun discurso reflexivo, acuciante e non retardario.”

Elixido polos lectores de Vieiros en 2006

No ano 2006 Vieiros puxo en marcha en marcha unha enquisa entre os seus lectores para que elixisen o autor a quen se lle deb? adicar o D?s das Letras. Lois Pereiro ga?u con moita diferenza. Catro anos despois, a RAG reco?ce o que moitos xa demandaban: un reco?cemento nacional a un autor que merece ser popularizado.

Fonte: Vieiros.com

Vida e obra de Lois Pereiro

Lois S?chez Pereiro, m?s co?cido como Lois Pereiro, naceu en Monforte de Lemos o 16 de febreiro de 1958 e morreu en A Coru? o 24 de maio de 1996. Escribiu en lingua galega.
No ano 2011 adicouselle o D? das Letras Galegas

A s? familia proced? de O Incio. Estudou no Colexio dos Escolapios e comezou a escribir aos 15 anos. Tras rematar o COU marchou a Madrid onde comezou os estudos universitarios de Ciencias Pol?icas e Sociolox?. Logo dunha estad? en Monforte traballando na empresa familiar adicada ao vidro, retornou a Madrid para estudar lingua inglesa, francesa e alem? Al?fundou a revista Loia, con Ant? Pati?, Manuel Rivas e o seu irm? Xos?Manuel.

Logo en 1981 vai vivir ?Coru?, onde se une a revista La Naval. Nesa ?oca entra en contacto con un grupo de poetas entre os que estaban Xavier Seoane, Francisco Salinas Portugal e Xullo L?ez Valc?cel, participando en varias antolox?s como De amor e desamor ( 1984 ) y De amor e desamor II ( 1985 ), e colaborando en revistas como La naval, Trilateral, Anima+l e Luzes de Galiza, na cal publicar?nse en 1997 os oito cap?ulo da novela curta N?fragos do Paradiso.

En 1983 y 1987 viaxou con Fernando Saco por Europa. Traballou como tradutor de alem?, franc? e ingl? de dobraxe de cine e de televisi? convencional ( episodios de Dallas e Kun Fu ) como porno.

Soamente publicou dous poemarios en vida, Poemas 1981/1991 ( 1992 ) e Poes? ?tima de amor e enfermidade ( 1995 ). En 1996, ano do seu pasamento, publicouse Poemas para unha loia, que recolle obras da s? ?oca madrile?, publicadas na revista Loia e que incl? o ensaio Modesta proposici? para renunciar a facer xirar a roda hidr?lica dunha c?lica historia universal da infamia, publicado no n?ero 27 de Luzes de Galiza.

Respecto ? causas da morte de Lois Pereiro, a pesar de padecer SIDA, foron un c?ulo de enfermidades que remataron cunha insuficiencia hep?ica. Oficialmente e a segundo unha sentencia da Audiencia Provincial de Lugo, por un preito para que o Estado pagase o enterro, a causa da s? morte foi unha intoxicaci? por aceite de colza desnaturalizado.

Reco?cemento

Durante anos reivindicouse a dedicaci? do D? das Letras Galegas a este poeta monfortino; no marco desa campa? sit?se unha reedici? da s? obra po?ica traducida ao castel?, catal? e vasco, xunto cos orixinais en galego.

Finalmente, o 26 de xu? de 2010 la Real Academia Galega ( RAG ) publicou a s? decisi? de adicarlle o D? das Letras Galegas de 2011. A Academia apreciou:

"evidentes pegadas expresionistas, referencia ?lingua xerm?ica e certos rasgos de contracultura... unha imaxe e unha est?ica que fixeron de el un autor de culto. Cartografou coma ningu? o labirinto do mundo contempor?eo conciliando para tal fin o individualismo esc?tico coa tradici? demoledora do expresionismo centroeuropeo."

En verbas do escritor e membro da real Academia galega, Manuel Rivas:

"Dedicarlle a Lois o D? das Letras 2011 foi unha decisi? valente da Academia, porque ?un autor de culto, pero en canto se difunda a s? obra, ser?un autor moi popular"

Exemplo da s? l?ica

Como mostra da nudez da s? poes?, aqu?ollaredes un p?rafo de un dos seus poemas, epitafio gravado en pedra en unha tumba de Santa Cristina de Viso, no Incio:

Cusp?eme enriba cando pasedes por diante do lugar onde eu repouse, envi?dome unha h?ida mensaxe de vida e de furia necesaria.

Obra

Poemas 1981/1991 (1992)
Poes? ?tima de amor e enfermidade (1995)
Poemas para unha Loia (1997)
Conversa ultramarina (2010)
N?fragos do Paradiso (2011)
Antolox? (2011)
Modesta proposici? e outros ensaios (2011)
Obra po?ica completa (2011)
Obra completa (edici? biling?) (2011)

Dos poemas Luz e sombras de amor resucitado


Tristemente convivo coa t? ausencia

sobrevivo ?distancia que nos nega

mentres bordeo a fronteira entre dous mundos

sen decidir cal deles pode darme

a calma que me esixo para amarte

sen sufrir pola t? indiferencia

a mi? retirada preventiva

dunha batalla que xa sei perdida

resolto a non entrar xamais en ti

pero non ?tortura de evitarte.



Dos poemas p?tumos


Somentes

intentaba conseguir

deixar na terra

algo de min que me sobrevivise

sabendo que deberia ter sabido

impedirme a min mesmo

descubrir que s?fun un interludio

atroz entre dous muros de silencio

s?puiden evitar vivindo ?sombra

inocularlle para sempre a quen amaba

doses letais do amor que envelenaba

a s? alma cunha dor eterna

sustitu?do o desexo polo exilio

iniciei a viaxe sen retorno

deix?dome levar sen resistencia

?fondo dunha interna

aniquilaci? chea de nostalxia.
 

Cero a la izquierda

O corredor de fondo perde o alento

Fuxindo dunha vida inzada de renuncias

da s? liturxia obesa e oleosa,

mediocre nos seus comunais fracasos,

b?oas de xelo, indignaci? contida


non deu chegado a tempo de exercer

a s? rebeli?,

nin de levar a cabo

a s? vinganza definitiva

contra un mundo inxusto, homicida, e cruel,

pola inutilidade da s? propia vida


solitario, enfermo e fatigado,

a morte anticipouse e chegou antes.