A DESTRUCCI? DA VILA DE CANGAS POLOS TURCOS
En 1617,
tiveron lugar os feitos m?s dram?icos que co?ceu Cangas ?
longo da s? dilatada historia. Un 4 de decembro, os habitantes da r? de
Vigo v?n espantados como once nav?s corsarios turco-berberiscos fondeaban
nas illas C?s. Os seus prop?itos non pod?n ser m?s sanguinolentos:
causa-la maior desfeita posible nas posesi?s da Coroa Espa?la, e
practica-la rapina e a pillaxe.
A
primeira poboaci? atacada foi a vila de Bouzas, ?que deixaron totalmente
destru?a con m?s de cen mortos. Logo tentaron desembarcar en Vigo por
varios puntos, pero a teimuda resistencia que atoparon f?olles desistir do
seu principal obxectivo. As?foi como o d? 8 decidiron po?r rumbo ?marxe
norte da r?, moito m?s desprotexida. Na praia de Domaio (Moa?) unha
defensa tan heroica como in?il deixou sete cad?eres sobre a area, ?que
lle seguiu o espolio desta pequena parroquia.
A?da trataron novamente os piratas de apoderarse de Vigo, infructuosamente,
antes de dirixir as s?s proas contra Cangas, que daquela era unha humilde
vila de pescadores, totalmente desprotexida. A escas?ima milicia non
dispu? de recinto fortificado alg? no que resistir, nin tampouco de
artiller?. A primeiras horas da ma?, tras un intenso bombardeo, uns 1.000
homes desembarcaron en Rodeira e na Punta de Balea, ante as aterrorizadas
xentes do lugar. ? minguadas tropas un?onse numerosos veci?s mal armados,
dando lugar a unha loita desesperada, cunha grande inferioridade num?ica. O
maior hero?mo daqueles homes e mulleres estivo en que foi o sentido da
honra o que lles impediu abandona-los seus fogares ante o invasor, pois en
tales condici?s era impensable a victoria.
? poucas horas, os que conseguiron fuxir ? montes pretos puideron contemplar
un espect?ulo arrepiante: a vila ard? polos catro costados, inclu?a a
Colexiata e o Hospital, e ducias de cad?eres sementaban as r?s. A?da se
dedicaron os turcos a saquea-los arredores durante tres d?s (nos que
queimaron tam? a igrexa de Darbo) antes de desaparecer co seu rastro de
morte. Con eles levaron un farturento bot?, pero tam? a ducias de persoas
cara o cativerio de Alxer.
O pobo de Cangas tardou moito tempo en recuperarse daquel desastre. A s?
poboaci? quedou dezmada; a s? econom?, estragada. Un novo azoute, a fame,
cebouse cos m?s desfavorecidos, o que se ver? agravado polas malas
colleitas durante os anos vindeiros. E logo tam? os tristes sucesos
provocados pola Inquisici?
Aqueles terribles sucesos pola invasi? dos turcos, deixaron na memoria
colectiva de Cangas fondas cicatrices de dor e de medo, que ?final quedaron
inmortalizadas pola tradici? oral. ?o caso dun famoso poema an?imo da
?oca, que nos di nunha das s?s estrofas:
"…Vi?ron os mouros arrenegados,
l?de moi lonxe, lonxe, lonxe.
Todo arrasaron e estaba el
Ala para moi lonxe, lonxe, lonxe,
?Quen fora galgo,
quen fora paxaro,
quen fora vento!".
.
M?ica Beatriz Su?ez Groba
- Bibliograf? consultada: "historia de galicia", ram? villares.
VER M?S TEMAS DA NOSA CULTURA: ENTRA AQU?/a>