Reparación inversores tensión energia solar Valencia

Galicia espallada

Unha recolleita da cultura galega

Literatura, historia, arte, música, gastronomía, galeguismo, tradicións, lendas, costumes, emigración

?memoria de Manuela Via? (1929-2013)

SA?O

(Manuel Curros Enr?uez)

 

Torre de H?cules ?Ouh!, meiga cibd?da Cru?, 
cibd?da torre herculina, 
de xeneraci? recordo 
m?s fortes que as de hoxe en d?, 
cibd?que por sobre os mares 
?gue-la cabeza altiva, 
cal onte nas t?s murallas 
o brazo de Mar? Pita:
?Que tes nese teu recinto, 
que tes pr? que te visitan, 
que conecerte non poden 
sin que deixarte non sintan?

Tempos houbo en que revolto
na louca redemu?a 
que pola terra me leva 
en direuci? nunca fixa, 
d? e noite alumeado 
por unha estrela maldita, 
deixando dos patrios lares 
as gasalleiras dilicias, 
pisei teu chau, de cami? 
pra m?s aleixados crimas.

P?aro novo, so?ra, 
cando nin pruma inda ti?,
voar dun ceio en precura 
m?s grande que o de Galicia; 
pero non ben das t?s prazas 
pasei sobre as pedras limpas, 
non ben deses teus verxeles
os frescos cheiros sentira, 
dos teus aires namorado 
que embebedan e feitizan, 
renunciei terras estranas 
i amor pedinche e caricias.

Nai cari?sa, ti d?heme 
canto darme ent? pod?s:
consolo pr? mi?s b?oas, 
pr? meus males medici?; 
e inda esquecerme non puden 
das t?s saladas brisas, 
que me ourexaban a frente 
por fogo de febre ardida.

Era eu neno, si, moi neno, 
e por esas praias iba 
collendo o nacre das cunchas 
que nas t?s orelas brilan. 
Riso? o sembrante murcho
-que xa murcho ent? o ti?-
nun bote me bambeaba 
do Orz? sobre as ondas rizas. 
?Ai!, nese mar tormentoso, 
que non de Tirteo na lira, 
a estrofa en?xica e fera 
da libert?deprend?.

Dot?onme de alma ardente 
as auras que che dan vida;
de firmeza no infortunio, 
os pedrouchos das t?s illas. 
Ti fuches quen me falaches, 
de estrana maneira m?teca, 
deste santo amor da patria 
que se sente e non se esprica.

Era eu neno, si, moi neno, 
cando por teu chau corr?, 
h?pede que inda sin nome 
regalabas compasiva... 
?Cru?, Cru?! cal fuxiron 
aqueles pr?idos d?s. 
Hoxe non me coneceras
-tan outro son- si me viras.

Alma vella en corpo novo, 
o que un recordo che env?, 
dinantes que dependure 
dun negro cipreste a lira, 
cantarche quixera c?tigas 
de tantos feitizos dinas; 
mais mi? arpa non ten cordas 
de amores nin de alegr?s, 
e s?o tristes salaios 
as poucas que quedan, guindan. 
Rec?leos, cibd?sagrada; 
neles os cari?s vibran 
de mi? alma que te adora 
de meus beizos que te bican.

 

("Aires da mi? terra", 1880)