A EMIGRACI?

( Manuel Curros Enr?uez )

Cando nas noites de luar caladas 
v? unha estrela polo ceo correr, 
dec? mi? nai, cas maus direitas:
"?Dios te gu? con ben!"

Dende ent?, cando vexo que un gallego 
a terra deixa onde infel? naceu,
i achego busca noutras praias, digo:
"?Gu?te Dios!" tam?.

Non o culpo, ?coitado!, non o axo, 
non pido pragas nin castigos pra el, 
nin de que ?dono de coller me esquezo
pra onde lle convi?r.

?Que aquel que deixa seu natal curruncho 
e f?a dos seus eidos pon os p?, 
cando troca o seguro polo incerto,
motivos ha de ter!

Preguntaille, e diravos que sin rego 
o milleiral, o lume sin card?, 
sin herba o gando e sin traballo o home
non se poden manter.

Diravos, si, que ?pouco canto gana 
pr? arcas do se?r e pr? do Rei, 
?fai un mes que non comen cousa quente
os fillos i a muller!

E diravos que porque dus destrales 
mercou nunha ocasi? us poucos bes 
?xuroulle o crego non lle dar sagrado
si chegar a morrer!

I havos decir que lonxe, al?moi lonxe, 
al? do mar que o vai tragar tal ves, 
si libert? si pan non logra, santa
tumba ter?xiquer...

?Quen sodes v?, chorosos niquitates, 
ru? louvadores dun Poder cruel, 
que as alas de ouro dun esprito libre
agrilloar quer??

?Por virt?de cal pr?ida promesa, 
en nome de que Dios, nin de que lei 
quer? que aquel que ?morte condenastes
non fuxa, si puder?

?Que lle ofrecedes na nativa terra 
a ese que a cruzar vai mares de fel? 
?Resinaci?? -Con ela non se come...
?Fe? -?Non lle basta a fe!...

?Correde o velo que a Xusticia encubre! 
Daille traballo, libert? saber...
?Non ?dina dos ?os de seus fillos 
patria que os non mant?!

Dicen que como o Mi?, o noso pobo 
na terra donde nace quer morrer; 
pero o sono do r? ?sosegado
i o deste non o ?

O r? ten un leito mulidi?, 
perfumado de rosas e crav?; 
tam? ti? outro o pobo, mais... vend?onllo
i agora non o ten.

?Deixaino que o adiquira donde poida! 
Deixade ?gafo Xob co fol ?res 
buscar o muladar onde se espiolle.
?Sanar?... Pode ser.

A civilizaci? i as anduri?s 
dunhas terras pr? outras van e v?; 
querer que non emigren e matalas
o mesmo ven a ter.

("Aires da mi? terra", 1880)