Reparación inversores tensión energia solar Valencia

Galicia espallada

Unha recolleita da cultura galega

Literatura, historia, arte, música, gastronomía, galeguismo, tradicións, lendas, costumes, emigración

?memoria de Manuela Via? (1929-2013)

CARLOS CASARES MOURI?

Carlos Casares

Fragmento de "Xoguetes para un tempo prohibido" (Vigo. Galaxia, 1988, 7ma.  edici? ) 


No medio da pista non quedaban xa m?s que d?s parellas que aproveitaban a m?ica cansa da peza final. Pouco a pouco o cheiro quente dos corpos deixaba paso ?ambientador con recendo a rosas, que ? baixando dende o corredor do piso alto, mentres nas escaleiras de sa?a un camareiro convenc? con dificultade a dous borrachos que xa se cambiaran a chaqueta do smoking e os zapatos, e quer?nse cambiar a?da os pantal?s tam?. 

Ent? un deles berrou me cago en el as de oros y en los huevos del rey de Portugal, e foi Ricardo Romero a dicirlle que por favor, que a?da quedaban se?ras na sala. Mara r? hip hip hip e logo, botando o corpo para atr?, xirou o taburete de repente e pediu outro gintonic, por favor.

Pero o barman xa saltara a axudar ?compa?iro que acaba de recibir un pu?tazo na boca e comprobaba asustado que dos labios lle sa? unha fonti? de sangue. Do fondo da pista empezaron a pedir: que lo remate, que lo remate. E mentres Ricardo fac? xestos de calma, se?res, comp?tense como caballeros, sen que ningu? lle prestase atenci?, dende a porta dos servicios chegou unha voz ronca que se infiltrou por entre os ru?os das sillas, por debaixo dos berros, sobre o derradeiro comp? da m?ica, para quedar so?a un instante colgada no aire: caballero ti e a burra que te pariu.

Foise cara a el e chimpouno contra a parede. Despois deulle co xeonllo dereito no ventre e ? baterlle na cabeza cando se meteron dous m?icos polo medio e arrastr?ono pola forza ?centro da pista. O outro sa? dobrado, farfullando algo entre os dentes, e subiu as escaleiras de sa?a baixo un coro de berros, asub?s e aplausos. Mara dixo up, Ricardo, up up up, e foise correndo a abrazalo.

Algu? pediu m?ica, e unha se?ra ascendeu descalza e tambaleante os tres escal?s do baldaquino que ocupaba a orquesta, colleu o micr?ono e p?ose a cantar Strangers in the night. E antes de que rematase, xa Mara empezou pasimis? pasimis?por la puerta de Alcal? e p?ose todo o mundo a saltar, a bailar, a berrar... Logo veu a conga de Jalisco, a raspa, outra vez o pasimis? o pasodobre Espa? ca?, a ovejita lucera e polo r? abaixo vai unha troita de pe. 

Tam? veu un discurso de Ricardo no que rematou dicindo que auga pasada non moe mu?o, o que lle serviu para entoar moe que moe moendo; cantou novamente a se?ra descalza, da que de seguida se correu que se chamaba Gela e que era pintora; os borrachos do comenzo acabaron por cambiar tam? os pantal?s entre os risos e os aplausos de t?olos asistentes; a casa invitou primeiro a champ? e xa, despois das cinco, a chocolate con churros; un dos que berraban que lo remate que lo remate, apareceu cunha empanada de bonito rec? sa?a do forno que se repartiu en tapas; outro imitou a Louis Amrstrong e a Frank Sinatra; tam? imitaron a Lola Flores; hab? un avogado que quer? demostrar que era capaz de tocar o himno nacional ingl? p?dose co cu para riba e cos pes para abaixo, pero non o deixou actuar a s? muller, a quen a pintora lle chamou antip?ica de xeito cari?so; dous irm?s xemeos tourearon de sal? sen ?ito; a imitadora de Lola Flores andaba a pedir uns pantal?s para facer o pino, pero non os conseguiu e acabouno facendo coa saia cosida cun imperdible; Mara bailou por sevillanas; a muller do avogado rompeu un vaso sen querer e estivo chorando m?s de media hora; Ricardo bailou cun camareiro; Gela sa? despavorida do servicio de se?ras dicindo que hab? un home dentro, e al?se foron todos, sac?ono en calz?s e reg?onlle a cara cun sif?; o imitador de Louis Amrstrong imitou tam? a Charlot; o animador da orquesta contou o chiste do home que chegou borracho ?casa, sacou o ollo de cristal, meteuno nun vaso de auga, tivo sede de noite e bebeu sen se dar conta, pero ?d? seguinte sentiu molestias en certo sitio (dic? certo sitio con voz aflautada) e chamou ?muller: ai Mar? m?ame aqu?por baixo que non sei que te?; e foi ela, achegouse para ver ben e... retrocedeu espantada: ?Manuel, ti tes xente dentro!; a imitadora de Lola Flores animouse e contou o de Jaimito cando quere casar coa mestra; o regado con sif? dixo que el sab? un moi verde, contouno e reg?ono outra vez; Mara entoou un sargento del tabor de regulares; Ricardo seguiuna con su Santidad el Papa Urbano; o avogado ?que non o deixara actuar a s? dona, puido contar o chiste do negro que ti? pl?anos nunha orella; o m?ico da trompeta dixo que co?c? a un se?r da s? vila que era tan porco que ti? entre os dedos das mans esas peloti?s negras que todos temos entre os dedos dos pes; un dos xemeos andou a catro patas, coa se?ra do avogado cargada ?lombo, e rinchaba.




 ? VOLVER A : C. CASARES MOURI?, SEGUNDO CABODANO