CARLOS CASARES MOURI?
O d? que dona Ramonita puxo un ovo"
(relato curto publicado en "La Voz de Galicia",
7 de agosto de 2001)
O d? de fin de ano, ? nove da noite, mentres agardaba sentada no sof?para
ver a mensaxe do Rei, dona Ramonita Verdes puxo un ovo. ?principio pensou
noutra cousa, pero cando viu o producto do esforzo que fixera, limpo como neve,
do mesmo tama? que os ovos de gali?, aquela se?ra bondadosa, amiga dos pobres
e con sona de santa, ergueuse e chamou ?m?ico.
Molestoulle que aquel home sabio, que coidara a s? sa?e durante sete
d?adas, se desentendera daquel xeito desabrido dun asunto tan dram?ico e lle
dixera que avisara a un veterinario. Non sab? se a tomara por tola, se
pretendera chamarlle besta, ou simplemente a aconsellara como deb?, pois en
realidade non se trataba dun problema m?ico.
Vencendo a vergonza, dona Ramonita chamou ?veterinario, un rapaz novo, a quen
a penas co?c?, e deulle a novidade. O home d?olle que se metese na cama e
presentouse de seguida. Mandouna po?rse boca abaixo, apalpouna, d?olle que se
volvera, pediulle logo que se situara en posici? de gali?, que cantase
cacarac?e que empurrase.
Dona Ramonita puxo outro ovo e escoitouse un trono. O veterinario dictaminou
que aquelo era cousa do crego. Pouco despois, a dama, asistida polo bispo,
comulgaba, ped? perd? polos pecados, e entregaba a alma a Deus. Os ovos
g?danse desde ent? nos sotos da Catedral, nunha caixa forte. Polo visto, levan
dentro unha blasfemia capaz de desencadear a fin do mundo, cousa que ningu? se
explica, porque dona Ramonita Verdes era delgada como un f?. E unha santa.
?
VOLVER A :
CARLOS CASARES MOURI?,
SEGUNDO CABODANO