Reparación inversores tensión energia solar Valencia

Galicia espallada

Unha recolleita da cultura galega

Literatura, historia, arte, música, gastronomía, galeguismo, tradicións, lendas, costumes, emigración

?memoria de Manuela Via? (1929-2013)

Blanco Torres, un home ?ico e de conciencia

Roberto Blanco Torres , en palabras do historiador e membro da Real Academia Galega, Ram? Barreiro Fern?dez era un home que amaba a s? terra, co?cedor da lingua, magn?ico xornalista e que defendeu coa vida unha causa que era lex?ima, a Rep?lica: "A s? dignidade como periodista impediulle escribir ? dictado as indicaci?s de Portela Valladares, que como director de El Pueblo Gallego, obrigarao a posicionarse, na emigraci?, a prol dos intereses dos grandes consignatarios dos barcos'', relata Barreiro. Negouse e quedou sen traballo. Eran discrepancias radicais ideol?icas sobre a pol?ica da dictadura cun director que decide denuncialo por inxurias e que logo dun recurso no Supremo, cond?ao ?pena de desterro a 150 quil?etros da cidade de Vigo e a 1.500 pesetas de multa polo delicto. 

Pero se Barreiro Fern?dez ten que lanzar un adxectivo sobre Roberto Blanco Torres queda co "home ?ico e de conciencia'' a?da que, sen arrastrarse polo discurso eloxiante, subli? que "non creou unha teor? da galeguidade, nin arrastrou as masas, nin foi un gran creador de ideas''. Eso si -recunca- "foi un home tenaz e ?ico''. 

Lonxe de encadrar o perfil de Blanco Torres na exclusividade, o catedr?ico de Historia na Universidade de Compostela resit? o debate naquel tronco xeracional "important?imo'' e que "marcou un per?do''. As? res?talle inevitable a referencia ?creaci? art?tica de Lu? Seoane ou a Castelao, l?er da galeguidade. "A s? real contribuci? ?tam? a dun conxunto de homes e mulleres que optaron pola autonom? para Galicia, un r?ime republicano e o traballo dende a ?ica'', engade. 

Co gallo do D? das Letras Galegas de 1999 a quen lle foi dedicado manifestaba que servir? para non s?co?cer qu? foi Blanco Torres sen? tam? pode avanzar "nunha listaxe longa e fant?tica de homes, e tam? de mulleres, esquecidos''. 

 

Blanco Torres, emigrante

No seu traballo en La Tierra Gallega vese o xornalista batallador, rebelde, que denuncia vaidades baixo o lema Contra los farsantes

por Xos?Neira Vilas

Como ?sabido, Roberto Blanco Torres emigrou a Cuba no ano de 1907. Ti? dezaseis anos cumpridos. Na illa hab? un argullear pol?ico e social que contribu? a formaci? daquel moci? de Cuntis. Era recente a independencia formal do pa?, que de colonia espa?la pasara a neocolonia norteamericana. Viviu toda aquela efervescencia d? a d?, inclu?do a revolta que se armou cando o presidente Tom? Estrada Palma tentara reelixirse mediante fraude electoral. A intervenci? dos Estados Unidos durar? ata 1909.

Todo aquilo foi para o mozo Roberto unha escola de ideas, de conceptos. Vencellouse ?colonia galega. A nosa emigraci? a Cuba ? a m?s. Nac?n cada pouco novas sociedades, sobre todo as destinadas a erguer escolas en Galicia. Xurd?n novas publicaci?s. Naqueles primeiros anos do s?ulo chegaron a coexistir nalg? momento ata once revistas e semanarios. E Roberto botouse a traballar coa palabra. Comezou a colaborar, firmando co seu nome de pila ou co pseud?imo de Frai Roblanto. Era un xornalista nato. Abondan como mostra os artigos recollidos no seu libro De esto y de lo otro. Un xornalista de estilo ?il, de palabra directa, clara, precisa.

Poderiamos dicir que foi precursor do mellor xornalismo do noso tempo, noventa anos atr?. E en canto os temas, para deixar constancia en breve mostra, abordou o ensino da lingua galega e a s? necesaria unificaci? ortogr?ica, os problemas derivados da emigraci?, a fisonom? das nosas cidades, as vangardas literarias, a organizaci? do Estado. Tense referido a Ortega y Gasset, a Augusto C?ar Sandino, a Rom? Rolland.

(No seu poemario "Orballo da media noite" tam? se reflicten os anos de emigrante, e os temas de Cuba, pa? que, incuestionablemente, amou.)

Tratou a Curros, a Basilio ?varez, a Adelardo Novo, o catal? Bagar?. Integrou a Cova C?tiga da Habana, da que formaba, entre outros, Ram? Cabanillas, Armada Teixeiro, Ant? Vilar Ponte, Xulio Sig?nza, o pintor Mart?ez Buj?, o m?ico Chan? o escultor Manuel Pascual. Coma eles foi animador da Asociaci? Iniciadora da Academia Galega, que se fundara un ano antes do seu arribo. Estivo o 20 de Nadal de 1907 no Teatro Nacional, na homenaxe a Pascual Veiga, onde se interpretou por primeira vez o noso Himno.

La Alborada

Ti? s?vinte anos cando fundou a revista La Alborada, que definiu como "?gano de la colonia gallega de Cuba''. Sa?on varios n?eros. 

En 1915 botou a andar La Tierra Gallega, que era coma unha homenaxe a Curros, que creara un semanario co mesmo t?ulo vinte anos antes. Aqu?vese o xornalista batallador, rebelde, que denuncia vaidades e mangoneos no Centro Galego e noutras entidades. De a?o seu lema: "Contra los farsantes''. Ti? 24 anos.

Un ano despois desta segunda aventura xornal?tica, a finais de 1916, retornou a Galicia.

Aqueles case dez anos en Cuba foron decisivos para a s? formaci?, para a s? visi? do mundo. Marcaron a traxectoria futura deste exemplar loitador.

Fonte consultada: Especial D? das Letras Galegas 1999, O Correo Galego.