Reparación inversores tensión energia solar Valencia

Galicia espallada

Unha recolleita da cultura galega

Literatura, historia, arte, música, gastronomía, galeguismo, tradicións, lendas, costumes, emigración

?memoria de Manuela Via? (1929-2013)

Caldeirada de letras

 

 

 

 

A coci? galega de monta?

   

Gloria Gallego

     

EDICI?S XERAIS. 167 p?inas. 1998.

   

Un clima duro e fr? case elimina a diferenciaci? entre os pratos nunha zona en que se adoita tomar doces como entrantes e almorzos que semellan xantares. DIsto sabe moito Gloria Gallego, que foi coci?ira no Courel antes que escritora gastron?ica; as s?s tartas de casta? son perfectas, o seu lac? con grelos e casta?s rustridas ?inesquencible.

 

Desde as patacas ?cocho ou desde as casta?s ? grelos, a coci? de monta? est?marcada polo seu car?ter temporeiro. Sendo unha gastronom? de arca e artesa, a coci? monta?sa segue a ser hoxe de elaboraci? sinxela, pero de grande riqueza.

 

Os caldos, os peixes, as carnes (especialmente a caza), a matanza, os preparados ?forno, as hortalizas e legumes (con especial atenci? ?pataca), a casta?, os derivados l?teos, os doces e os licores e outras bebidas centran a atenci? deste libro, no que a s? autora amosa os segredos da coci? sinxela da monta? galega.

 

O caldo de feix?s verdes, a zorza, as sardi?s con cachelos, o guiso de xabar?, as filloas (da pedra e de filloeiro), a androia, o cocido, as empanadas, as patacas asadas no remol, o leite con casta?s, os queixos, as chulas, as papas de millo, o licor de amorodos (que toda boa coci?ira debe facer unha vezna vida) e o vi? quente est?, con agarimo, ben coci?dos e adobiados para deleitar o padal con m?s retranca.

 

Coci? tradiconal da monta? lucense e con raigame galega, coci? de inverno na lareira, coci? de aldea feita polas aboas, son os calificativos axeitados para estas receitas do libro de Gloria Gallego. Para a parte pr?tica do libro haber? que experimentar no restaurante Anduri? do Courel.

 

    

   

 

Recetas de la cocina familiar gallega

  

Matilde Felpeto Lagoa

NIGRA TREA. 190 p?inas. 2002.

 

Coci? familiar galegaDa boa man na coci?, tam? dunha pluma erudita, a mestra Matilde Felpeto am?anos as receitas tradicionais da zona do Saln? e doutros lares. Ten un estilo a xeito de relato, xa que, inicialmente, escribiuno para ensinarlle ?s? filla a coci?r como quen le un conto, como un xogo m?ico e divertido.

 

A coci? galega goza dunha fama moi merecida polos coci?iros e pola materia prima a elaborar. Base?dose na nosa coci? tradicional, m?s da costa que de mar adentro, a autora deste libro l?branos o mellor xeito de coci?r os productos das nosas hortas e artesas cunha sorprendente variedade de receitas, con refraneiro, consellos de coci?, con bibliograf?, cunhas explicaci?s dalgunha t?nica innovadora, e amosa unha coci? familiar galega: a de t?olos d?s e a das festas.

 

Son 150 receitas deliciosas que lembran ? da casa, as de sempre, e que ben poden axudar a calquera interesado por iniciarse nesta arte. As ensaladas, os caldos e potaxes, os arroces, todas as receitas son do xeito tradicional. Dos peixes p?ense destacar as receitas da lamprea e das sardi?s esparradas. As receitas das carnes semellan a carta dalgunha vella, no sentido de boa e tradiconal, casa de comidas. A lista de postres recolle a tradici? e alg? delicatessen (marron glac? leite fritida), pero est? todas as receitas caseiras, e ben feitas. As marmeladas, as conservas de froitas e os licores non faltan neste recetario familiar.

 

Sen d?ida ?un libro que non garda ning? segredo para coci?iros experimentados, pero aporta moitas ideas de c?o ?a nosa coci? tradicional. Moi recomendable para quen queira iniciarse na coci? ben feita con pratos exquisitos e sen complicaci?s.

 

     

       

Caldeirada para dous (mortos)

    

GA?DOR DO PREMIO ?VARO CUNQUEIRO 2004 AO MELLOR LIBRO EN GALEGO SOBRE COCI?

       

Miguel Vila Pernas

      

EDICI?S LEA. 164 p?inas. 2003.

    

 

 

CaldeiradaO polifac?ico Miguel Vila (coci?logo e coci?iro, xornalista gastron?ico en prensa e radio, fillo de galegos nacido na Habana), d?e unha volta arredor da historia da coci? tradicional galega da man dos persoaxes da novela Mazurca para dos muertos, que escrib? a pluma do Nobel de Iria Flavia hai vinte anos.

 

Na s? caldeirada ?trav? do tempo gastron?ico de Galicia, Miguel Vila coci? a nosa historia na lareira, dende hai s?ulos, para servirnos un documentado ensaio sobre os nosos costumes alimentarios, arranxa t?icos servidos por escritores “gastron?icos” mal informados (demostra o autor que ?o pote galego non existe!), e de postre aporta unhas receitas tradicionais case esquecidas.

 

A s? contrastada experiencia persoal entre tixolas, o saber popular, os textos gastron?icos m?s fiables (Cunqueiro, Julio Camba e outros escritores consagrados), son as fontes de onde tinxe o seu co?cemento dos xantares de Galicia e da s? historia, que podemos degustar neste libro ameno e fabuloso.

 

?un ensaio da coci? galega feito polo autor do primeiro e ?ico Diccionario galego de Gastronom?, publicado por Edici?s Lea. Tam? ?un libro de receitas de coci? tradicional galega, unhas sinxelas, outras m?s laboriosas, que co tempo chegar?a ser un cl?ico de calquera biblioteca ben surtida. ?unha exquisitez literaria, un peperete que todo bo chapante deber? ler.

 

Don Camilo J. Cela gustaba m?s da comida no prato sen chegar a enfrascarse entre tixolas, e ti? por exquisitos os pratos m?s sinxelos da nosa coci?: sardi?s asadas ou ovos fritidos con chourizo. De seguro que Cela e Cunqueiro xantar?n con ledicia unha caldeirada para dous (de rape ou raia) coci?da por Miguel Vila.

   

O xantar da memoria

  

PREMIO ?VARO CUNQUEIRO 2004 NA MODALIDADE DE MELLOR ARTIGO PUBLICADO EN PRENSA ESCRITA.

Lois Caeiro

  

NIGRA TREA, 2002

  

O xantar da memoriaO director de El Progreso de Lugo, Lu? Rodr?uez, tam? co?cido como Lois Caeiro, d?conta das s?s experiencias no eido gastron?ico neste libro. Semella ir na procura dos sabores perdidos ? trav? da s? experiencia como xornalista e ?ido observador da realidade.

 

Este libro puidera ser unha versi? memor?tica e gastron?ica do mito do eterno retorno ?para?o da infancia, sempre unha reivindicaci? da mesa coa base da amistade e un andar polo mundo descubrindo o que hai de propio e diferente en cada restaurante, en cada lareira, en cada tixola.   

A recopilaci? das s?s cr?icas period?ticas refl?tense nesta obra ga?dora do premio ?varo Cunqueiro ?mellor traballo publicado nun xornal en galego.

El hambre en Espa?. Una Historia de la alimentaci?

Miguel ?gel Almod?ar

Colecci? La buena memoria

OBERON (Grupo Anaya). 287 p?inas. 2003 

 

El hambre en Espa?Dec? Don Claudio S?chez Albornoz que “alg? d? habr?de escribirse la historia del hambre en Espa?”. Miguel Almod?ar fai un estudio exhaustivo, moi documentado e nun estilo literario case novelesco, da historia da nosa fame dende a Prehistoria ata mediados do s?ulo pasado.

Neste libro apaixoante e de lectura moi amena descubrimos adoecidos, outra vez m?s, como neste pa? rico en recursos foi imposible para a maior? dos seus habitantes acadar un bo nivel de vida por mor da inxustiza, da soberbia dos poderosos e a desigualdade social que padecimos durante s?ulos. A fame, irm?da miseria e da ignorancia, foi unha das causas das nosas calamidades ata mediados do s?ulo XX, tal e como se demostra nos contidos desta publicaci?.

 O autor, que ?s? condici? de xornalista especializado en gastronom? e alimentaci? engade a de licenciado en Ciencias Pol?icas e Sociolox?, titulado superior especializado do CSIC, director e presentador dos espacios televisivos D? a D? (Tele 5) e Calidad de vida (Localia), aparella guerra a guerra, s?ulo a s?ulo, miseria a miseria, as nosas penurias de lareira. Artella uha historia relatada da fame dos maestros, dos lazarillos dos esmoleiros, dos p?aros, dos soldados, dos rapaces… Unha descripci? perfecta da Espa? profunda durante s?ulos. 

Rafael Torres, coordinador da colecci? La buena memoria da editorial Oberon, resume no pr?ogo o cerne da tem?ica desta obra: “S?o por la memoria cultural y gen?ica de las muchas hambres pasadas podr?n entenderse los actuales excesos a que nos entregamos, en lo tocante a la alimentaci?, los espa?les. S?o un pueblo que ha pasado mucha hambre durante siglos y milenios puede desarrollar un gen, o una enzima, que permita a sus miembros trasegar las descomunales cantidades de comida que trasiegan los nuestros”. ?Ser?esta unha das raz?s de que as nosas festas gastron?icas medren coma fungos? 

Miguel Almod?ar non se esquece da nosa irredenta Gallaecia neste admirable traballo. O xantar f?ebre co morto de corpo presente no cadaleito, as “Notas sobre el hambre gallega” de Domingo Garc? Sabell, as cr?icas da fame e da miseria que padeceron os nosos devanceiros relatadas no “Teatro Cr?ico Universal” de Fr. Benito Jer?imo Feij?e outras anotaci?s, confirman que en Galiza tam? pasamos moita fame a pesares das riquezas naturais que posu?os, feito que deixou abraiados a t?olos viaxeiros de f?a que por aqu?pasaron dende o principio dos tempos. Ao remate da lectura desta obra sabremos por qu?nbsp; temos o costume de abarroutar ata a fartura aos nosos convidados. 

Atopamos nesta “enciclopedia culinaria da asimetr? nutricional espa?la”, entre a opulencia duns poucos e a escasez da maior?, que a fartura de fame que padecimos ?longo de moitos s?ulos reflect?se nos textos de escritores consagrados. Miguel de Cervantes pon en boca do inmortal Don Quixote aquelo de que “la mejor salsa del mundo es el hambre, y como ?ta no falta a los pobres, siempre comen con gusto”, e o seu compa?iro Sancho l?branos que “muera Marta y muera harta”. A fame, cando se come cunha guarnici? de humor (negro) sabe mellor. 

Non ?un recetario: ?un excelente libro (de consulta) da historia de Espa?, pero desa parte da nosa historia que, erroneamente, consid?ase tab?porque explica a orixe do noso comportamento e deixa ver a nosa faciana m?s vergo?nta; un pobo que esquece a s? historia est?condenado a repetir os erros.

  Voltar ? Cultura gastron?ica e etnograf? galegas, a secci? de Xavier Barreiro